Δημοσιεύτηκε στην Terra Computerata . Για προβληματισμό περί της διδασκαλίας της Λογοτεχνίας... Σκίτσο του Μίκη Ματσάκη Εις σε προστρέχω τέχνη της ποίησης … Ανήλιαγες μίζερες αίθουσες που πριν από μας «φιλοξένησαν» μαθητές για να τους μυήσουν – ανάμεσα στα άλλα και στην ποίηση. Οι τοίχοι και τα ταβάνια, γεμάτα μούχλα, πέφτουν σε ξέφτια, στις πόρτες η σκουριά παραμονεύει κάτω από ένα βιαστικό βάψιμο. Τα παράθυρα ανοίγουν δύσκολα σκεβρωμένα από την υγρασία. Το φως, νεκροτομείου, βουλιάζει στους μουντούς τοίχους. Τα γραπτά ατελείωτα, αναμασούν – πετυχημένα κάποτε -τα κατεβατά, δικά μας και των φροντιστηρίων, με τα οποία τους γεμίσαμε το κεφάλι. Και το θέμα: ο πανικός της φθοράς ενός γηράσκοντος εστέτ για τον οποίο η ομορφιά υπήρξε νόημα ζωής, δοσμένο με αξιοπρέπεια και καλαισθησία. Και οι μαθητές, νέοι έφηβοι με το αίμα τους να βράζει τι σχέση έχουν με αυτή την «προχωρημένη ώρα»; Κάπου ένα γελάκι, η αδεξιότητα του μαθητή που δεν έχει καταλάβει τίποτε και γρ...