Σύνδεσμος Φιλολόγων Νομού Τρικάλων

Yποθέσεις Όταν ο Σόλων κόπηκε στις Πανελλαδικές Tου Παντελή Μπουκάλα Τον άκουσα κάποια στιγμή στην τηλεόραση να λέει το παράπονό του και να το λέει καρτερικά, χωρίς τον τόνο του μελοδραματισμού, που συνήθως μας αποστερεί το μισό δίκιο μας έτσι ναρκισσιστικά όπως το φουσκώνει. Συνταξιούχος άνθρωπος, πλήττεται και αυτός από τα εξουθενωτικά μέτρα της σοσιαλεπώνυμης πλην καταφανώς αΔυΝαΤισμένης κυβέρνησής μας. «Μου αρέσει πολύ το θέατρο, ο κινηματογράφος και το διάβασμα. Τώρα με τις μειώσεις θ’ αναγκαστώ να τα κόψω», λέει χωρίς να πολυκοιτάζει την κάμερα. Και πείθομαι μεμιάς, ενστικτωδώς, πως δεν θα μελαγχολούσε βαθύτερα αν έλεγε ότι θα βρεθεί στην ανάγκη να περικόψει κάτι, λίγο ή πολύ, από την ημερήσια δίαιτά του. Για την απολύτως αναγκαία πολυτέλεια που νοστιμεύει και νοηματοδοτεί τον βίο μιλούσε, κατά πόδας του Βολταίρου, πικραμένος που πια θα πρέπει να «ψυχαγωγείται» αποκλειστικά από την τηλεόραση. Τρεις - τέσσερις μέρες έπειτα, όταν ακούστηκε σε ποιο θέμα εξετάστηκ

Γράφει ο Δημοσθένης Κούρτοβικ Δεν έχω προσωπική πείρα από τον τρόπο διδασκαλίας της λογοτεχνίας στη Μέση Εκπαίδευση. Ελπίζω- και θα το θεωρήσω δεδομένο στα όσα θα πω πιο κάτω- ότι οι διδάσκοντες είναι κάπως επαρκέστεροι από τη νεαρή φιλόλογο η οποία, όταν διάβασε, κατά προτροπή φίλου μου εκπαιδευτικού και γνωστού συγγραφέα, μια κριτική μου που περιείχε μια αναφορά στον Ραμπελαί, ρώτησε ποιος ήταν αυτός ο Ραμπελές, νομίζοντας πως επρόκειτο για Ελληνα συγγραφέα του 19ου αιώνα. Προϋπέθεσα, λοιπόν, με γενναιοφροσύνη που πιστεύω πως δεν θα μου αμφισβητηθεί, ότι οι φιλόλογοι που διδάσκουν λογοτεχνία στα σχολεία είναι επαρκείς, επαρκέστατοι, και πολλοί από αυτούς μάλιστα είναι ρέκτες. Επίσης, προϋπέθεσα ότι μια μερίδα, έστω, από τους μαθητές τους έχουν, αν όχι άμεσο ενδιαφέρον, τουλάχιστον μια κάποια περιέργεια γι΄ αυτό το μάθημα. Και με αυτές τις παραδοχές ξεφύλλισα τα σχολικά βιβλία λογοτεχνίας, προσπαθώντας να καταλάβω τι ερεθίσματα δίνουν σε διδασκόμενους και διδάσκοντες. Το συμ